Op stap met Aad en Fred van zeemanshuis The Bridge
De haven 24/7
Je ziet zeelui helemaal opbloeien
Rond de kerstdagen gaan vrijwilligers van de zeemanshuizen weer op pad met kerstpakketten. Maar ook de rest van het jaar proberen ze het veelal eenzame bestaan van zeevarenden op te fleuren met gezelschap en praktische zaken. Op stap met Fred en Aad van zeemanshuis The Bridge in Oostvoorne.
Foto’s: David Rozing
Het is halftien ’s ochtends en Aad en Fred verzamelen de spulletjes voor hun scheepsbezoeken van die dag: simkaarten en chocoladerepen. ‘Die telefoonkaarten zijn de levenslijn van zeevarenden. De wifi aan boord is vaak te slecht om te internetten, laat staan te videobellen naar huis’, legt Aad uit, gepensioneerd Shell-medewerker en al jaren vaste vrijwilliger bij zeemanshuis The Bridge in Oostvoorne. Het duo stapt in het busje. Fred als chauffeur, Aad als ‘host’. ‘Samen zijn we het sterrenteam’, grapt Fred, werknemer bij een brandstoffendepot, maar op zijn vrije dagen te vinden bij The Bridge. ‘Mijn broer zat op de grote vaart, vandaar mijn fascinatie voor de maritieme wereld.’ Fred trapt het gaspedaal in en de mannen zijn onderweg naar containerterminal ECT op de Maasvlakte.
Wat is een zeemanshuis?
Lees verder
Schepen bezoeken die zich hebben aangemeld voor een bezoek, het is vaste routine voor de vrijwilligers op doordeweekse dagen. Vandaag staan er vooral ‘feeders’ op het programma: kustschepen die containers vervoeren tussen Europese havens. De Elbstar is er een van. Fred en Aad klimmen via de gangway aan boord en een matroos voert het duo door nauwe gangen naar de mess room, waar de geur van stookolie zich mengt met die van stoofvlees. Binnen enkele minuten stroomt de tl-verlichte ruimte vol met vooral Filipijnse matrozen. Ze verdringen zich rond de uitgestalde simkaarten en chocoladerepen. ‘Chocolate, very good for your health’, grapt Fred. De Filipijnse kok van het schip, Jerson, koopt een simkaart. ‘Zo kan ik videobellen met mijn gezin.
Stoofvlees
Heel belangrijk, het duurt nog negen maanden voordat ik weer naar huis ga.’ ‘Er is veel eenzaamheid aan boord van schepen. Wij proberen die een beetje te verlichten’, vertelt Marco Benedict, coördinator van The Bridge. ‘Zeevarenden zitten 24/7 in een industriële omgeving. Alles is van staal, er is altijd lawaai. Wij bieden ze de kans om daar even aan te ontsnappen.’ Dat werkt zo: nadat Aad en Fred klaar zijn met alle scheepsbezoeken, halen ze zeevarenden op bij de schepen en rijden naar The Bridge.
Marco Benedict
coördinator van The Bridge
‘Er is veel eenzaamheid aan boord van schepen. Wij proberen die een beetje te verlichten’
Zeemanshuis The Bridge is sinds kort gevestigd in een fonkelnieuw onderkomen, midden in Oostvoorne. ‘Een bezoekje aan een Nederlands dorp is een toeristisch uitstapje voor ze. Je ziet ze helemaal opbloeien.’ Op een gemiddelde avond tref je zo dertig zeevarenden bij The Bridge; sinds de oprichting in 2016 staat de teller op ruim vijftienduizend bezoekers. Aad en Fred hebben ondertussen alle schepen op hun lijstje bezocht. Op de terugweg halen ze herinneringen op. Bijvoorbeeld aan de hereniging van een Oekraïens gezin, een paar weken geleden. ‘De vader voer en de rest van het gezin was naar Nederland gevlucht. Toen zijn schip Rotterdam aandeed, hebben we de kinderen aan boord gebracht. Ze zagen elkaar voor het eerst in twee jaar. Nee, dan houd je het niet droog.’ Maar het hoeft niet altijd groots en meeslepend. ‘Mijn dag is goed als ik zie dat zeelui bij ons kunnen ontspannen en plezier maken’, zegt Marco. Of, zoals een van de zeelui het in het gastenboek formuleert: ‘Finally a taste of civilization after months at sea.’ ‘Eindelijk een stukje beschaving na maanden op zee. Bedankt voor jullie toewijding en we komen zeker terug!’
Gezinshereniging
De twee zeemanshuizen zitten te springen om vrijwilligers, onder andere chauffeurs en gastheren/-vrouwen. Heb je een paar uur per week over, meld je dan bij Marco Benedict, tel. 06-32274725 of stuur een bericht via de website isc-thebridge.com
Vrijwilligers gezocht
Scroll verder
Volgend artikel
Foto’s: David Rozing
De twee zeemanshuizen zitten te springen om vrijwilligers, onder andere chauffeurs en gastheren/-vrouwen. Heb je een paar uur per week over, meld je dan bij Marco Benedict, tel. 06-32274725 of stuur een bericht via de website isc-thebridge.com
Vrijwilligers gezocht
Marco Benedict
coördinator van The Bridge
‘Er is veel eenzaamheid aan boord van schepen. Wij proberen die een beetje te verlichten’
Zeemanshuis The Bridge is sinds kort gevestigd in een fonkelnieuw onderkomen, midden in Oostvoorne. ‘Een bezoekje aan een Nederlands dorp is een toeristisch uitstapje voor ze. Je ziet ze helemaal opbloeien.’ Op een gemiddelde avond tref je zo dertig zeevarenden bij The Bridge; sinds de oprichting in 2016 staat de teller op ruim vijftienduizend bezoekers. Aad en Fred hebben ondertussen alle schepen op hun lijstje bezocht. Op de terugweg halen ze herinneringen op. Bijvoorbeeld aan de hereniging van een Oekraïens gezin, een paar weken geleden. ‘De vader voer en de rest van het gezin was naar Nederland gevlucht. Toen zijn schip Rotterdam aandeed, hebben we de kinderen aan boord gebracht. Ze zagen elkaar voor het eerst in twee jaar. Nee, dan houd je het niet droog.’ Maar het hoeft niet altijd groots en meeslepend. ‘Mijn dag is goed als ik zie dat zeelui bij ons kunnen ontspannen en plezier maken’, zegt Marco. Of, zoals een van de zeelui het in het gastenboek formuleert: ‘Finally a taste of civilization after months at sea.’ ‘Eindelijk een stukje beschaving na maanden op zee. Bedankt voor jullie toewijding en we komen zeker terug!’
Gezins-hereniging
Zeemanshuizen bestaan al eeuwen in en rond de haven; ze bieden zeevarenden een gastvrij onthaal, zodat ze even van hun schip af kunnen. ‘Zeevarenden komen maanden niet van boord. Wij halen de zeelui op en brengen ze weer terug’, zegt Marco Benedict, manager van de zeemanshuizen The Bridge in Oostvoorne en The Flying Angel in Schiedam.
Vrijwilligers van zeemanshuis The Bridge bezoeken dagelijks schepen in de haven. Ze wijzen de zeelui op de mogelijkheid om hun schip een paar uur te verlaten voor ontspanning aan de vaste wal.
Heel belangrijk, het duurt nog negen maanden voordat ik weer naar huis ga.’ ‘Er is veel eenzaamheid aan boord van schepen. Wij proberen die een beetje te verlichten’, vertelt Marco Benedict, coördinator van The Bridge. ‘Zeevarenden zitten 24/7 in een industriële omgeving. Alles is van staal, er is altijd lawaai. Wij bieden ze de kans om daar even aan te ontsnappen.’ Dat werkt zo: nadat Aad en Fred klaar zijn met alle scheepsbezoeken, halen ze zeevarenden op bij de schepen en rijden naar The Bridge.
Wat is een zeemanshuis?
Schepen bezoeken die zich hebben aangemeld voor een bezoek, het is vaste routine voor de vrijwilligers op doordeweekse dagen. Vandaag staan er vooral ‘feeders’ op het programma: kustschepen die containers vervoeren tussen Europese havens. De Elbstar is er een van. Fred en Aad klimmen via de gangway aan boord en een matroos voert het duo door nauwe gangen naar de mess room, waar de geur van stookolie zich mengt met die van stoofvlees. Binnen enkele minuten stroomt de tl-verlichte ruimte vol met vooral Filipijnse matrozen. Ze verdringen zich rond de uitgestalde simkaarten en chocoladerepen. ‘Chocolate, very good for your health’, grapt Fred. De Filipijnse kok van het schip, Jerson, koopt een simkaart. ‘Zo kan ik videobellen met mijn gezin.
Stoofvlees
Het is halftien ’s ochtends en Aad en Fred verzamelen de spulletjes voor hun scheepsbezoeken van die dag: simkaarten en chocoladerepen. ‘Die telefoonkaarten zijn de levenslijn van zeevarenden. De wifi aan boord is vaak te slecht om te internetten, laat staan te videobellen naar huis’, legt Aad uit, gepensioneerd Shell-medewerker en al jaren vaste vrijwilliger bij zeemanshuis The Bridge in Oostvoorne. Het duo stapt in het busje. Fred als chauffeur, Aad als ‘host’. ‘Samen zijn we het sterrenteam’, grapt Fred, werknemer bij een brandstoffendepot, maar op zijn vrije dagen te vinden bij The Bridge. ‘Mijn broer zat op de grote vaart, vandaar mijn fascinatie voor de maritieme wereld.’ Fred trapt het gaspedaal in en de mannen zijn onderweg naar containerterminal ECT op de Maasvlakte.
Werk in de haven
Op stap met Aad en Fred van zeemanshuis The Bridge
Je ziet zeelui helemaal opbloeien
Rond de kerstdagen gaan vrijwilligers van de zeemanshuizen weer op pad met kerstpakketten. Maar ook de rest van het jaar proberen ze het veelal eenzame bestaan van zeevarenden op te fleuren met gezelschap en praktische zaken. Op stap met Fred en Aad van zeemanshuis The Bridge in Oostvoorne.
