En dat is een groot verschil met zijn vroegere profcarrière. ‘Voetbal was mijn werk, maar je had veel vrije tijd. Nu heb ik echt het gevoel dat ik de mouwen opstroop. Het is een leuke groep en het is bij ons – op z’n Rotterdams – niet lullen maar poetsen.’ Op dat handen uit de mouwen steken rust in de voetbalwereld vaak nog een taboe. ‘Mensen denken vaak dat je na een profcarrière nooit meer hoeft te werken, maar dat is maar voor weinig voetballers weggelegd. Het leven gaat door, ik heb kinderen. Hard werken is niet iets om je voor te schamen.’ Josimar geniet van werken in de buitenlucht. ‘Ik zie in de haven al die ‘grote jongens’ van schepen voorbijkomen, een heel nieuwe ervaring.’

Mouwen opstropen

Een knieblessure dwong Josimar in 2019 om te stoppen met profvoetbal, maar hij kon op een lager niveau blijven voetballen. In die tijd ging hij op zoek naar werk, maar toen kwam de coronaperiode. ‘De haven was een van de weinige plekken waar alles doordraaide.’ Via de trainer van een voetbalclub kwam hij in contact met International Lashing Service, gespecialiseerd in het vastzetten en losmaken van containers, ook wel ‘sjorren’ genoemd. ‘Als sjorder zet ik voor het vertrek van een zeeschip containers stevig vast met zogenaamde twist locks, spanners en stangen om te voorkomen dat ze tijdens zwaar weer overboord slaan. Ik heb een opleiding bij het STC gevolgd en werk nu vooral op de Maasvlakte.’

Corona

Voetbal speelt nog steeds een rol in zijn leven, maar niet meer zoals vroeger. Geboren op de Kaapverdische Eilanden en opgegroeid in Rotterdam, speelde hij jarenlang in het betaalde voetbal bij Willem II en FC Dordrecht, maar ook bij buitenlandse clubs. ‘Een groot deel van mijn leven bestond uit voetbal. Ik heb voor het Kaapverdisch team gespeeld, we hebben ons toen gekwalificeerd voor de Afrika Cup. Nog steeds ben ik een Feyenoorder in hart en nieren. Ik heb er in mijn jeugd gespeeld en kom nu nog kijken bij wedstrijden.’

Afrika cup