Zittend aan de boulevard, wandelend over de kade of aan boord van een sleepboot: voor podcastmakers Theo en Folkert van de Waardt, vader en zoon, vormt heel Maassluis hun opnamestudio. Al 32 afleveringen maakten ze, verdeeld over vier seizoenen. ‘We nemen nooit binnen op, maar gaan altijd op pad’, zegt Theo.

Maassluis is niet alleen het decor, maar ook het onderwerp van hun ‘Maassluise podcast’, bedacht in coronatijd en sindsdien onregelmatig ge-updated. Een van de centrale thema’s is het maritieme verleden van ‘de eerste stad aan de Waterweg’. ‘Die benaming is feitelijk onjuist’, verbetert Theo, gepensioneerd kapitein op de grote vaart. ‘Want Maassluis ligt aan het Scheur.’

Klachten over de haven hoort het duo weinig. Vader: ‘Een enkele keer ruik je wel eens wat, maar dat is zelden.’ Zoon vult aan: ‘De grootste steen des aanstoots zijn, denk ik, die grote windturbines. Langs de waterkant zijn dure appartementen gebouwd; die mensen willen een onbelemmerd uitzicht.’ Een enkele keer mijmert Theo over de passerende chemicaliëntankers: ‘Die komen dicht langs woonkernen. Dat moet niet misgaan…’

Maar bovenal prijzen Theo en Folkert hun geboorteplaats. ‘Voor Randstadbegrippen is het hier rustig, je zit ook zo in het groen en de verbinding met Rotterdam via de metro is perfect.’ En dan is er dus die rijke geschiedenis waarover je een heerlijke podcast kan maken. ‘Sinds de geboorte van mijn twee kinderen heb ik minder tijd’, verklaart Folkert het uitblijven van nieuwe afleveringen. ‘Maar die komen er zeker weer, nog onderwerpen genoeg!’

rss.com/podcasts/demaassluisepodcast

In veel afleveringen gaat het over de visserij en de sleepvaart, twee pijlers van het Maassluise verleden. ‘Eeuwenlang was het leven van Maassluizers verknoopt met het water’, doceert Folkert, in het dagelijks leven biologieleraar. Zijn vader vervolgt: ‘Er werd gevist, maar je had ook zeil- en scheepmakers, touwslagers, noem maar op. Na de Eerste Wereldoorlog verdween de visserij, maar de sleepvaart kwam ervoor in de plaats. ‘Hollands Glorie’, in de woorden van schrijver Jan de Hartog. De krachtpatsers van Smit-Tak voeren over alle wereldzeeën en alle bemanningsleden kwamen uit Maassluis.’

Museumschepen de Elbe, de Furie en de Hudson houden dit roemrijke verleden in ere. Net zo goed als het Douanehuisje en de voormalige kantoren van het Loodswezen en Smit (tegenwoordig hotel Maassluis) herinneren aan de maritieme wortels van de stad. Theo: ‘Een paar bedrijven zijn nog over. Sima Charters, HDM, Dirkzwager. Maar verder zijn bijna alle havenactiviteiten verdwenen. Maassluizers werken nu in het Westland of in andere sectoren.’ Toch blijven het water en de haven verankerd in het Maassluizer-DNA. Folkert: ‘Daarvoor hoef je maar over de boulevard te lopen en die grote zeeschepen te zien.’

Maassluis ontstond in de middeleeuwen en kreeg in 1814 stadsrechten. Eeuwenlang vormde visserij de voornaamste bron van inkomsten. Na de opening van de Nieuwe Waterweg (1872) groeide Maassluis uit tot knooppunt van de zeesleepvaart, zoals te zien in het Nationaal Sleepvaart Museum.